Dnia 17 czerwca br. mury różańskiej świątyni – parafialnego kościoła pw. Trójcy Świętej zostały po brzegi wypełnione przez wiernych, którzy przyjechali do Różany także z okolicznych miejscowości na uroczystości z okazji z jubileuszu 400-lecia parafii. Przybyli także biskupi Kazimierz Wielikosielec, Antoni Dziemianko, Aleksander Kaszkiewicz oraz Jurij Kasabucki, liczni księża z diecezji Pińskiej, Grodzieńskiej oraz przedstawiciele miejscowej władzy wykonawczej.
Centralnym punktem uroczystości stała się Msza święta z tej okazji celebrowana przez ordynariusza diecezji Pińskiej biskupa Antoniego Dziemiankę.
Kościół katolicki w Różanie pod wezwaniem Świętej Trójcy
Późnorenesansowy, fundacji Lwa Sapiehy, wybudowany w 1617 roku, przebudowany w 1779 roku w stylu wczesnego klasycyzmu według projektu Jana Samuela Beckera, odnawiany w latach 1850 i 1891, nieprzerwanie czynny. Jest to jednonawowa świątynia z półkoliście zamkniętym prezbiterium, dwiema piętrowymi zakrystiami i wysoką czterokondygnacyjną ośmioboczną wieżą na osi fasady, zwieńczoną spiczastym dachem. Elewacje wieży zdobią profilowane wnęki i wąskie, łukowato zamknięte otwory przelotowe.
Do boków kościoła w drugiej połowie XVIII wieku przybudowano dwie kaplice: Św. Krzyża (w 1768) i Św. Barbary (w 1787).
Ściany kościoła wzmocnione są szkarpami. Wewnętrzne wejście z przyziemia wieży do nawy ozdobione jest późnorenesansowym portalem. Bogate wyposażenie wnętrza ma cechy baroku, rokoko i wczesnego klasycyzmu. Ołtarz główny wykonany z brunatnego marmuru, zwieńczony jest półokrągłym frontonem z wizerunkami aniołów i herbem Sapiehów.
Sklepienie i ściany kaplic ozdabia polichromia z XVIII wieku z motywami ewangelicznymi. Inne cenne elementy wyposażenia to obrazy z XVIII i XIX wieku, kuta barokowa barierka oddzielająca prezbierium od nawy, bogato zdobione organy i ambona, wczesnoklasycystyczne ołtarze w kaplicach oraz rzeźbiarskie epitafium Bolesława Bispinga dłuta Józefa Prucknera, wykonane w 1789 roku.
Kaplica św. Kazimierza w Różanie, zwana też kościołem św. Kazimierza
– rzymskokatolicka murowana świą- tynia cmentarna wzniesiona w 1792 wg projektu Jana Samuela Beckera. Obecnie w ruinie. Kaplica została ufundowana przez właściciela dóbr ró- żańskich Aleksandra Sapiehę. Projekt wykonał i nadzorował prace saksoński architekt Jan Samuel Becker, który zaprojektował wcześniej pałac w Ró- żanie i kościół św. Trójcy. Pierwotnie kaplica miała być częścią kompleksu klasztornego bazylianów. Murowaną świątynię pokrytą dwuspadowym dachem wzniesiono w stylu klasycyzmu na planie prostokąta.
Dominantą fasady głównej był czterokolumnowy portyk dorycki zakoń- czony tympanonem. Elewacje boczne dekorowano pilastrami oraz gzymsem. Obecnie kaplica znajduje się w ruinie. W latach 1768-1815 przy dworze Sapiehów tworzył włoski kapłan, znany kompozytor i dyrygent Santes Vinucci, kanonik smoleński. Był pochowany na różańskim cmentarzu. Jego grób jak i groby wielu innych kapłanów, nie zachowały się. Cmentarz jest obecnie w skrajnym zaniedbaniu.
Grzegorz Rąkowski „Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi”, Burchard Edition, Warszawa 1997 („Echa Polesia” 1(37)2013)
Homilię podczas Mszy św. wygłosił biskup pomocniczy Mińsko-Mohylewskiej archidiecezji Jurij Kasabucki, w której, opowiadając m.in. o historii różańskiej parafii, wiele razy nawiązywał do osoby ś.p. księdza Michała Woronieckiego CM, który po powrocie z GUŁAGU, w latach 1956-1990 sprawował tutaj posługę duszpasterską, oficjalnie – jako proboszcz parafii w Różanie, nieoficjalnie natomiast opiekował się wiernymi na rozległych terenach, poczynając od Szereszewa obok Puszczy Białowieskiej na zachodzie, aż po Słonim na wschodzie.
Zawdzięczając śp. księdzu Michałowi, który był nie tylko gorliwym kapłanem, człowiekiem wszechstronnie edukowanym i uzdolnionym artystycznie, a także biorąc pod uwagę fakt, że różańska świątynia była nieprzerwanie czynna – razem to sprawiło, że Różana dla miejscowych Polaków w okresie prześladowania religii w ZSRR stała się swoistą duchową stolicą regionu.
W swoim bardzo emocjonalnym i wzniosłym wystąpieniu wspominał o tym także bp Kazimierz Wielikosielec, dzieciństwo i młodość którego również były ściśle związane z kościołem w Różanie, ponieważ ks.-biskup pochodzi z odległej od Różany o ok. 50 km wioski Starowola.
Obecnie, jak zaznaczył bp A. Dziemianko, poczynając od roku 1990, dla parafii pw. Św. Trójcy w Różanie oraz dla całego Kościoła na Białorusi otworzyła się nowa karta historii. Natomiast jaką ta nowa karta będzie, zapewne ocenią nasi potomkowie w przyszłości.
Po Mszy św. oraz przerwie na poczęstunek dla góści zorganizowanej na posesji kościoła wszyscy zgromadzeni na uroczystości mieli możliwość wysłuchania koncertu pod gołym niebem w wykonaniu zespołu młodzieży katolickiej “Ryby”.
Eugeniusz Lickiewicz
Powiązane artykuły:
