Zgodnie z decyzją Rządu II RP w latach 30-ch XX wieku na terenie brzeskiego i pińskiego okręgów zaplanowano budownictwo 100 szkół im. Józefa Piłsudskiego. Budownictwo jednej z tych szkół – na przedmieściu Wołyńskim m. Brześcia n/Bugiem polecono inżynierowi Męczeńskiemu. Projekt budownictwa szkoły zakładał w niej 10 sal lekcyjnych (klas), dwa lokale mieszkalne oraz kuchnię.

Uczniowie i nauczyciele, w centrum dyrektor szkoły Edmund Moryc. Foto z rodzinnego archiwum Julii Korsuncewej
Uczniowie i nauczyciele, w centrum dyrektor szkoły Edmund Moryc. Foto z rodzinnego archiwum Julii Korsuncewej

Publiczną szkołę powszechną III stopnia Nr.7 im. J.Piłsudskiego pobudowano w samym centrum Wołynki i oddano do uzytku w 1937 roku (w Brześciu wówczas istniało 10 państwowych i 8 prywatnych szkół powszechnych, proces nauczania w większości trwał 7 lat). Budynek szkoły wykonano w całości z drewna. Jej dyrektorem został Edmund Moryc, nazywany przez dzieci „Munduś” lub „Mundek”.DSCN5650

Podczas okupacji niemieckiej w latach 1941-44 w budynku szkoły mieścił się posterunek policji niemieckiej (w prawym skrzydle) oraz stajnia dla koni w drugiej połowie.

Nauczyciel ze swoją klasą na tle szkoły. Foto z rodzinnego archiwum Jekateriny Weliczko
Nauczyciel ze swoją klasą na tle szkoły. Foto z rodzinnego archiwum Jekateriny Weliczko
Świadectwo Szkoły Powszechnej III stopnia Nr.7 w Brześciu n/Bugiem im. Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiegoo ukończeniu klasy 4-ej przez Stanisława Jaworka. Foto z rodzinnego archiwum Julii Korsuncewej
Świadectwo Szkoły Powszechnej III stopnia Nr.7 w Brześciu n/Bugiem im. Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiegoo ukończeniu klasy 4-ej przez Stanisława Jaworka. Foto z rodzinnego archiwum Julii Korsuncewej

Po wojnie szkoła na Wołynce stała się szkołą ogólnokształcącą Nr.4. W nowym roku szkolnym 1945/46 liczyła 7 nauczycieli, 5 pracowników i 258 uczniów. Od 15 sierpnia 1946 roku zorganizowano tutaj zajęcia w porę wieczorną dla pracującej młodzieży. W szkole funkcjonowały kółka zainteresowań, zbudowano boisko sportowe, przerobiono na warsztat strażacką remizę, uczniowie brali czynny udział w corocznych remontach szkoły.

W 1960 roku w szkole Nr. 4 założono muzeum krajoznawczo-historyczne. Powołano Radę muzealną składającą się z kierowników wydziałów i przewodników w liczbie 10 osób. W roku szkolnym 1962/63 w muzeum utworzono dział literacki. Uczniowie szkoły pod kierownictwem nauczycieli prowadziły korespondencję z muzeami Janki Kupały i Jakuba Kołasa w Mińsku, Lwa Tołstoja w Moskwie i Jasnej Polanie, Puszkina w Leningradzie. Ogólnie rzecz biorąc, w czasie funkcjonowania muzeum szkolnego, korespondował on z 40 muzeami!

„Uwaga! Uwaga! Na falach długich 10 metrów nadaje rozgłośnia radiowa szkoły Nr.4 miasta Brześć! Wszystkich kto nas słyszy prosimy o odpowiedź!…” Szkolną rozgłośnię radiową uruchomiono20 grudnia 1962 roku, od tego czasu zawsze tętniła życiem. Młodzi radiowcy nawiązali łączność z innymi nadajnikami amatorskimi w Brześciu, Tambowie, Charkowie, Ługańsku i innych miastach. W szczególny zachwyt wprowadził uczniów pomysł instalowania głośników rozgłośni szkolnej w klasach.

Image (3)Dużo uwagi w szkole poświęcano pracy turystyczno-krajoznawczej z uczniami. Tradycyjnie na początku każdego roku szkolnego organizowano festyn turystyczny, podczas którego przeprowadzano różne konkursy i wyścigi, m.in. sztafetę turystyczną.Image (36)

Na dzień dzisiejszy najbardziej znani absolwenci szkoły to malarz Mikołaj Seleszczuk, poeta Mikoła Prokopowicz, kompozytor Igor Korneluk, nauczycielka Jadwiga Popławska.DSCN5653

 

 

 

 

 

 

 

 

Na dzień dzisiejszy ogólnokształcąca szkoła Nr. 4 – jako jedyna w Brześciu – jest szkołą drewnianą, gmach której zachował się do naszych dni prawie bez zmian, w stanie oryginalnym.

Iwan Czajczyc

Udostępnij na: