Wczoraj w Baranowiczach licznie zgromadzeni parafianie, kapłani, siostry zakonne i goście uroczyście obchodzili 100-letni Jubileusz Kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Na świąteczną Mszę św. przbyli także parafianie z Darewa, Nowej Myszy, Lachowicz, Połoneczki, Połonki oraz z innych miejscowości rejonu baranowickiego. Msza była celebrowana przez ks.biskupa Antoniego Dziemiankę, ks.dziekana i wieloletniego proboszcza parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego Walentego Nowaka oraz kapłanów z innych kosciołów Baranowicz i rejonu baranowickiego.
W tym uroczystym dniu starsi parafianie sięgali pamięcią do dramatycznych kart historii swojej świątyni. Starania o budowę kościoła katolickiego w Baranowiczach podejmowano jeszcze w latach zaborów, ale te starania nie powiodły się. Pierwsze msze katolickie były odprawiane w kaplicy rodowej hrabiny Elżbiety Rozwadowskiej, zmarłej w 1904 r. Rok później, dzięki wstawiennictwu gubernatora mińskiego, otrzymano zgodę na budowę drewnianej, prowizorycznej świątyni w stylu bizantyjsko-rosyjskim. W 1911 r. arcybiskup mohylewski Wincenty Kluczyński erygował w Baranowiczach parafię Podwyższenia Krzyża Świętego (w 1917 r. weszła ona w skład odrodzonej diecezji mińskiej). Budowa kościoła stała się jednak możliwa dopiero po odzyskaniu niepodległości. W 1923 r. powstał komitet budowy kościoła, kierowany przez nowego proboszcza, ks. Lucjana Żołądkowskiego. Parcelę pod budowę ofiarowała parafianka, Maria Górska. Projekt architektoniczny wykonał architekt Tadeusz Żołądkowski. Prace budowlane realizowano w 1925 r. 18 października tego roku biskup miński, Zygmunt Łoziński, dokonał konsekracji kościoła. Tydzień później powstała nowa diecezja pińska, do której włączono parafię baranowicką.
Swoje wspomnienia o historii parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego spisała i przekazała w 2010 r. Redakcji sp. Maksymilia Wańkowicz, fragment tych wspomnień w rubryce <Kultura i Religia> dziś Państwu proponujemy.
Red.
Powiązane artykuły:
