W bieżącym roku Muzeum Polesia w Pińśku obchodzi wyjątkowy jubileusz – 100-lecie istnienia. Historia tej instytucji sięga 1924 roku, kiedy to grupa entuzjastów postanowiła stworzyć miejsce, w którym będą gromadzone i zachowane dziedzictwo oraz historia regionu. Narodziny Muzeum można uznać za szczęśliwy zbieg okoliczności – spotkanie pasji i potrzeby, które sprawiło, że muzeum stało się nie tylko miejscem przechowywania historii, ale również przestrzenią twórczej pracy dla jego założycieli i pracowników.
Twórcy i dziedzictwo pierwszych lat
Początki muzeum to owoce pracy pionierów: Romana Horoszkiewicza, Dmitrija Georgijewskiego oraz Józefa Obuchowskiego. To właśnie oni, zaangażowani w promowanie wiedzy o regionie, stworzyli fundamenty dzisiejszych kolekcji. Szczególnie cenne okazały się ich prace w dziedzinie etnografii, które do dziś pozostają nieocenionym wkładem w dokumentację kultury Polesia. Po wojnie muzeum kontynuowało swoją działalność dzięki kolejnym pokoleniom pasjonatów, wśród których wyróżniają się postacie takie jak Aleksander Łozicki, Bojan Mirolubow, Fiodor Żurawski, Władimir Borowikow i Ludmiła Student. Zasługi tych osób dla muzeum są tak znaczące, że warto byłoby uwiecznić ich imiona w przestrzeni miejskiej czy na salach muzealnych.
Skarby, które zaskakują
Muzeum Polesia zaskakuje bogactwem swoich zbiorów, wśród których można znaleźć prawdziwe unikatowe skarby. Na szczególną uwagę zasługują takie eksponaty jak drewniany rower, widelec wikingów, turowski sarkofag, czy wędzidło wielbarskie. Wśród kolekcji znajduje się również flaga oddziału partyzanckiego wykonana z kapłańskiej sutanny oraz wisiorek Izjasława Jarosławowicza.
Dla pasjonatów historii regionu szczególną wartość mają artefakty związane z kulturą materialną, takie jak fragmenty amfor z inskrypcjami pochodzącymi z XII-wiecznego Pińska. Ciekawostką może być także ozdobna kościana łyżka do czyszczenia uszu – drobny, ale fascynujący element codzienności dawnych mieszkańców Polesia.
Dokumenty, które mówią o przeszłości
W zbiorach muzeum przechowywane są również bezcenne dokumenty prawne, m.in. przywileje księcia pińskiego Wasyla Narimuntowicza, dokumenty królowej Bony oraz prawo magdeburskie nadane mieszkańcom Pińska przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Znaleźć tu można także pamiątki z wielkich wydarzeń historycznych, takie jak kolczuga uczestnika bitwy pod Grunwaldem, klucz z Reichstagu, czy korespondencja Jakuba Kołasa związana z jego pobytem na Polesiu.
Skarbnica każdej epoki
Muzeum Polesia nie ogranicza się jednak wyłącznie do przeszłości. W ostatnich latach intensywnie zbierane są materiały dokumentujące życie codzienne mieszkańców Pińska z lat 60. i 70. XX wieku, co pokazuje, że muzeum nieustannie wzbogaca swoje zasoby o nowe, fascynujące eksponaty. Każda epoka historyczna, każdy aspekt życia mieszkańców regionu znajduje tutaj swoje miejsce.
Warto wspomnieć także o tzw. „pińskiej Galerii Tretiakowskiej”, gdzie można podziwiać dzieła takich mistrzów jak Szyszkin, Ajwazowski, Perow, Wasniecow, czy Makowski. Niektóre z tych obrazów mają interesującą historię, gdyż pochodzą z kolekcji Lidii Rusłanowej, skonfiskowanej w okresie powojennym.
Wielka księga muzeum
Obecnie Muzeum Polesia w Pińśku posiada 78 567 jednostek przechowywanych w swoich zbiorach. Główna księga inwentarzowa muzeum liczy 39 tomów, a każdy z nich dokumentuje tysiące eksponatów – od unikalnych przedmiotów po kolekcje monet i dokumentów. Ostatnie nabytki obejmują przedmioty codziennego użytku mieszkańców Pińska z lat 70. XX wieku, pokazując, że historia tego regionu nieustannie się rozwija, a muzeum z pasją dokumentuje jej kolejne rozdziały.
Muzeum Polesia to nie tylko miejsce przechowywania historii – to żywy świadek dziedzictwa, które przez ostatnie sto lat zachwycało i inspirowało kolejne pokolenia.
Red.
Foto: echapolesia.pl
Powiązane artykuły:
