Na północny-zachód od Łunińca położony były wsie Białe Jezioro i Zamosze około 24 km od Łunińca. Wieś Białe Jezioro położona była nad pięknym jeziorem o krystalicznie czystej wodzie. Stąd też pochodzi nazwa wsi. Mieszkańcami tych wsi byli rdzenni Polacy, którzy byli dobrymi gospodarzami i aktywnymi społecznikami. Do miejscowości tej przyjeżdżały w okresie międzywojennym wycieczki młodzieży szkolnej na wypoczynek i uczestniczyły w spotkaniach z miejscową ludnością przy organizowanych ogniskach.
Do wyróżniających się mieszkańców tej wsi wypada wymienić nazwiska tych rodzin: Dąbrowscy, Orlińscy, Rudniccy, Duszyńscy, Metelicowie, Makarewiczowie i Trzebulscy.
W roku 1939, gdy Polesie zajęte zostało przez Sowietów aresztowani zostali i deportowani na Syberię Wincenty Chilkiewicz, Jan i Ludwik Metelica, ponieważ zatrudnieni byli w lasach jako gajowi. Taki sam los spotkał Augusta Szulca – sołtysa wsi.
Niedaleko wsi Zamosze była miejscowość Krystynowo (ok. 3 km od Łunina), w którym był majątek ziemski własnością Księcia Franciszka Druckiego Lubeckiego.
W okresie połowy okupacji niemieckiej na tym terenie było dużo oddziałów partyzanckich. Na wiosnę 1943r. wsie Białe Jezioro i Zamosze zostały spalone przez Niemców, a ludność wsi przesiedlona do Bostynia i Łunińca. Po wojnie Zamosze zostało odbudowane, a ludność powróciła do tej miejscowości, natomiast w Białym Jeziorze wybudowano ośrodek wypoczynkowy.
Michał Romanowicz
Powiązane artykuły:
