29 czerwca 2018 r we wsi Połoneczka rejonu baranowickiego odbyło się uroczyste poświęcenie tablicy pamiątkowej ku czci Ignacego Domeyki, który 216 lat temu w zabytkowym drewnianym kościele pw. Sw. Jerzego został ochrzczony. Uroczystość odbyła się podczas odpustu w dniu św. Apostołów Piotra i Pawła. Połoneczka – wieś z niezwykłą historią, położona wśród malowniczych pól i wzgórz ziemi nowogródzkiej. Tu przez 250 lat mieszkało 7 pokoleń rodu Radziwiłów. W kościele znajduje się organ, zrobiony w Wilnie w końcu 19-go stulecia a także rzeźbiony drewniany ołtarz z siedmioma ikonami 18-19 wieków. Oprócz tego, w ołtarzowej części znajduje się rodowy grobowiec Radziwiłłów.
Na uroczystość do Połoneczki przybyli wierni z okolicznych miejscowości: Z Kroszyna, Baranowicz, Juszkiewicz, a także przedstawiciele Związku Polaków na Białorusi: Alina Jaroszewicz, prezes oddzału obwodowego brzeskiego ZPB, od 30 lat- dyrektor Polskiej Szkoły Społecznej im.I.Domeyki w Brześciu, Eugeniusz Lickiewicz, prezes ZPB w Prużanie, opiekun miejsc pamięci narodowej, Dymitr Burec, prezes ZPB w Juszkiewiczach. Uroczystość swą obecnością zaszczycili Konsul Generalny RP w Brześciu Piotr Kozakiewicz z Małżonką Aleksandrą. Po słowie powitalnym księdza proboszcza Leonarda Okołotowicza, Tadeusz Jasiewicz, fundator tablicy, zaprezentował szkic biograficzny naszego wybitnego Rodaka,opowiedział zebranym o osobowości i duchowości Ignacego Domeyki. Msza Święta była celebrowana przez ordynariusza diecezji biskupa Antoniego Dziemiankę. Podczas poświęcenia tablicy, Piotr Kozakiewicz, Konsul RP w Brześciu opowiedział o wielkim patriotyzmie Ignacego Domeyki, który całym sercem tkwił w rodzinnym kraju, gloryfikował swoją Ojczyznę na drugim końcu świata – w dalekim Chile, był „wcieleniem najszlachetniejszych i najzdrowszych sił i uczuć swego pokolenia”.
Pamięć o Domeyce przetrwała we wszystkich krajach jego pobytu – zwłaszcza w Polsce, w Chile i na Litwie. Bardzo powoli Domeyko „wraca” na Białoruś.W Baranowiczach powstała nowa ulica I.Domeyki. W 2002 roku w Brześciu PSS im.I.Domeyki zorganizowała Międzynarodową Konferencję Naukową w 200. Rocznicę urodzin I. Domeylki z udziałem wybitnych domeykoznawców z Litwy, Chile, Francji i Polski na czele z p.profesorem J.Z.Rynem, przewodniczącym Korporacji Kulturalnej im.I.Domeyki. Droga tablicy do kościoła w Połoneczce nie była też łatwa, ale ważne, że w końcu się udało. Wyrażamy nasze uznanie dla wszystkich ludzi, którzy wsparli tę ważną inicjatywę.
Ignacy Domeyko –wybitny geolog, mineralog, geograf i etnolog, wieloletni rektor Chilijskiego uniwersytetu i członek wielu towarzystw naukowych, jeden z najbardziej znanych wychowanków Wileńskiego uniwersytetu i bohater narodowy Chile. Urodził się w Niedźwiadce, w rodzinie o głębokich tradycjach, w atmosferze patriotyzmu i religijności. Jego światopogląd kształtował się w rodzinie, potem w murach Uniwersytetu Wileńskiego, gdzie był najmłodszym studentem, oraz w szeregach Filomatów, których dewizą było: braterstwo, nauka i cnota. Tym wartościom był wierny do końca życia. Był przyjacielem Mickiewicza. Za działalność w szeregach Filaretów był więziony i wysłany na wieś pod nadzór policyjny. Po upadku powstania listopadowego, w którym wziął udział, musiał emigrować do Francji. Po ukończeniu Szkoły Górniczej w Paryżu w 1838 Domeyko wyjechał do Chile i spędził tam pół wieku. W latach 1838–46 był profesorem kolegium górniczego w La Serena, od 1846 — profesorem uniwersytetu w Santiago (1867–83 pełnił funkcję rektora). Jako rektor uniwersytetu w Santiago organizował i reformował naukę oraz szkolnictwo wyższe w Chile W 1848 otrzymał honorowe obywatelstwo Chile. Przez kilkadziesiąt lat prowadził badania geologiczne w Chile przemierzając cały kraj. W okresie 1844–45 podróżował do leżącej na południu Araukanii — krainy niepodległych jeszcze Araukanów. Po powrocie wydał monografię geograficzno-etnograficzną, pt. Araukania i jej mieszkańcy. ). Założył muzeum etnograficzne w La Serena oraz krajową sieć stacji meteorologicznych. Do końca życia utrzymywał więź z Polską, od 1873 był członkiem Akademii Umiejętności. W 1884 odwiedził Polskę i rodzinne strony. W Kroszynie, na dziedzińcu majątku Zawadzkiego wraz z przyjacielem z lat młodości A.E.Odyńcem posadził dwie latorośli dębowe Zmarł 23 I 1889 w Santiago.
W 1996 roku w Chile powstała grupa postulatorów, która podjęła starania o uznanie Ignacego Domeyki za Sługę Bożego w uznaniu jego bez przykładowego i heroicznego życia chrześcijańskiego na emigracji, na obczyźnie. Domeyko jest być może najpiękniejszą postacią polskiego uchodźstwa, postacią renesansową. Należy dziś do panteonu autorytetów moralnych na Litwie, w Polsce, W Chile, jest nadzieja, że wejdzie na stałe do panteonu bohaterów Białorusi. Nowa tablica w Połoneczce – jeszcze jeden krok w tym kierunku.
Red.
Powiązane artykuły:
